Lapjesmarkt Utrecht

Woensdag komt Marcel met het “goede nieuws”. Hij wil graag naar de viool strijkstokkenbouwer in Vleuten en dat valt goed te combineren met een bezoek aan de lapjesmarkt in Utrecht. Daarom speciaal voor mij op zaterdag afgesproken. Helemaal super!!! Daar ben ik nog nooit geweest en dat stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. Thuis goed de reis voorbereiden want ik moet nu ALLEEN van het transferium naar Utrecht met de tram en van het Centraal Station naar de Breedstraat, waar de markt is.

Goed gekeken op Google maps en ik wil de plattegrond toch even uitprinten, je weet maar nooit tenslotte……ik ben geen held in de ”grote stad”. Maar daar gaat het al mis…..hij print het zo klein uit dat ik de straatnamen niet kan lezen zonder vergrootglas. Dus Marcel zijn hulp ingeroepen en die roept meteen ”Dien, gewoon alt-print screen”…jaja…..maar hoe was dat ook al weer. Gelukkig komt ie me heel lief helpen. Dus we kunnen nu (veilig!!) op pad.

Oh ja, ook een fototoestel gekregen want een blog zonder foto’s is niet leuk. Zaterdag vroeg opgestaan want we willen op tijd in Utrecht zijn. De markt duurt maar tot 13.00 uur. Onze zoon Sander gaat ook mee want die vindt het leuk om ook de stokkenbouwer te ontmoeten. Kan hij meteen Marcel helpen luisteren om een goede stok uit te zoeken. In de auto ligt Sander lekker te slapen want die was de avond ervoor toch nog even gezellig op stap geweest met zijn vrienden. Dus 7.00 uur was wel erg vroeg voor hem…..maar het lukt en we rijden 7.30 u de straat uit.

Het is lekker rustig op de weg en alles gaat gesmeerd. 9.30 zijn we bij het transferium. Marcel moet erg nodig naar het toilet dus toch de auto maar even de parkeergarage in. Oeps niet zo slim want nu moet ie betalen voor een hele dag, terwijl hij door zou rijden naar Vleuten. Maar goed de tram komt, en ik moet na de eerste halte al overstappen in de bus. Er zijn werkzaamheden aan het spoor. Ik kom nu op een hele andere plek aan dan ik had gedacht. Oh jee, ik sta een beetje raar te kijken….waar moet ik  nu naar toe? Een aardige meneer vraagt of ik de weg kwijt ben….het straalt er natuurlijk vanaf……

Hij vraagt waar ik naartoe moet….DE LAPJESMARKT in de Breedstraat. Oh, daar moet hij ook naar toe (Je gelooft het toch niet! Of ligt het aan m’n blauwe ogen?)….ik denk nog dat hij een grapje maakt maar het is echt zo! Ik vraag of ik met hem mee mag lopen! Yes! dat is goed maar hij moet halverwege wel naar de bank. (Weg kan de plattegrond en de grondige uitleg van Marcel, (drie keer en h é é  l  g e d u l d i g…) Maar dit is helemaal prima. Terwijl we gezellig lopen te kletsen moet ik wel goed uitkijken want ik moet de weg wel weer terug vinden tenslotte. Maar al snel zie ik een herkenningspunt (wat ik thuis met Marcel met “streetview” heb bekeken) en ik loop zo zonder problemen naar de markt.

Op de hoek van de markt is een fantastische winkel. TeNuijl, interieurstoffen. Hij heeft allemaal rollen stof buiten staan. Wat een prachtige kleuren allemaal. En ook mooie sterke stoffen voor mijn tassen. WAUW…wat een geluk! In Amsterdam keek ik mijn ogen uit maar dit is helemaal het einde.

Ik word ontzettend goed geholpen en kan gewoon niet kiezen. Maar ja ik ben er nu dus ik sla mijn slag…..gelukkig kan ik hier pinnen. Had cash geld meegenomen voor de markt, maar dat was niet toereikend geweest. Oh ja ook foto’s maken…..bijna vergeten. Ik vraag of ik foto's van de winkel mag maken want ik vertel wat ik doe. Oh geen probleem. Ik pak mijn toestel uit mijn tas en het eerste wat ik doe is die camera voor mijn oog houden…..wat een stomme reflex…. heb zo lang geen foto’s gemaakt en ik ben zo opgewonden van al die mooie stoffen die ik heb gekocht (Maar het foto toestel hadden we thuis ook niet geoefend ;-)). Gelukkig heeft niemand het gezien en ik klik maar raak.

 Mijn rugzak zit al helemaal vol en ik heb nog geen stap op de markt gezet. Toch maar even kijken …..wauw wat een mooie stoffen en kleuren….. ik moet immers nog voering voor de tassen. Met een tas vol voering loop ik verder de gezellige markt af. Ik sta bij een kraam nog wat te bekijken en met de eigenaar te praten…. staan Sander en Marcel ineens naast me. Wat een verassing!! Ze zouden bellen als zij klaar waren bij de bouwer maar ik had niets gehoord. Zij genieten helemaal mee van mijn enthousiaste verhalen…. en niet onbelangrijk: Nu hoef ik niet alleen de weg terug te vinden. Ach ja, zo’n grote stad is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk…